Si existo, annon cogito?

Si existo, annon cogito?

Eğer varsam yine de düşünemez miyim?

Güzel Sevgilim...

Senden ayrılamam. Burada yazmam sana rahatsızlık veriyor mu? Keşke en azından onu bilseydim. Ama söylemesen de sorun değil. O kadar çok güzelsin ki seni sevmeye devam etmem için bunu bilmeye ihtiyaç duymuyor ve burada, kimsenin bilmediği bu platformda sana sevgimi haykırmamın seni rahatsız keza haberdar dahi ettiğini düşünmüyorum.

Soran olursa platonik seviyorum diyeceğim. 

Bana bahşedilen bu hayatı toplumun değer yargılarına göre yaşamak zorunda mıyım? Tamam senden haber alamıyorum ama kimse kendi içimde seni sevmeme engel olamaz. 

Düşünce suçlusu muyum ben ya? 

Düşünüyorum o halde varım. 

Seni düşünüyorum o halde sen de varsın Batuhan.

Seni düşündüğüm için düşünmeye devam edeceğim. 

Seni düşünebildiğim için düşüneceğim. Bunu bir zaaf değil meziyet, hüner, üstün nitelik olarak görerek yapmaya devam edeceğim.

Düşünebilmekten zevk alıyorsam ve bunu yapmama bir engel yoksa kendimi neden sınırlayayım.

Seni düşünmeme toplum engel olamaz.. Bunun doğruluğuna önce beni inandırmaları gerekiyor. İnandıramazlarsa da sadece itaat etmiş gibi görünürüm onlara ama asla benimseyemem, ikna olamam..

Beni inandığım, ifa ve icra ettiğim bir doğrudan koparamazlar. Çünkü bana göre riyakar erkeklerle kırıştırıp ruhumu kirletmekten ve sonrasında pişman olmaktansa sana olan tertemiz hislerimi korumak çok daha değerli. Daha akla yatar, mantıklı. İnsan 10 adım sonrasında bir çukura düşeceğini bile bile o çukura doğru ilerler mi. E ilerliyorlar işte.

Batuhan. Seni sevmemin ve duygularımı hiçkimsenin bilmediği bir platform olan burda ifade etmemin etik bir olumsuzluk içerdiğini düşünmüyorum.

İnsanlar beni tuhaf bulabilir. Ama bu kendimi revize etmem için bende itici bir güç oluşturmaz. Neye göre, kime göre tuhaflık? Ya benim okuduğum kitapları onlar okumadıysa. Ya benim aldığım eğitimlerden, meşakkatli maarif merhalelerden onlar geçmediyse?

Onların davranışımı tuhaf buluyor oluşu onların tuhaf buluşlarını geçerli kılmaz. Bir geçerliliği yoktur hem benim hem bilim dünyasının gözünde. Zira her şeyden önce bu tuhaflığın etik ve insani değerlere ters düşüyor olması gerekir, doğruysalar eğer.

Ancak ben, beni isnat ettikleri tuhaflıkta zarardan çok fayda, bir korunma, saflık ve doğallık ve değer atfetme görüyorum. İşte bunun için de bu davranışı doğru kılıyor benim gözümde. 

***

Şimdilik bu kadar.. Gene yazarım inşallah. Benim vazgeçilmez aşk hikayem gittikçe sosyo-ontolojik bir problem hâlini alıyor.